Dr lügnete Mühlboß
          vun Max Wenzel


Ne öbern Mühlkarl sei Boß war mit drüb’n in Afrika in Krieg gewaasen bei de Schwarzen.  Wie er nu wieder eham kam,  hot ar derzehlt un derzehlt, daß’n Leiten de Haar ze Barg standen.  Ob nu aah alles wahr war, — waar kunnt dos alles wissen.

Emol soß ar ohmd in Gasthuf ub’n un derzehlet, un dr ganze Tisch soß voller un häret zu.  „Jah,”  saht ar,  „emol warn mer of Virposten.  ’s mocht nu epper ümme zwölfe sei,  do knurret of emol ewos.  Iech war esu derschrocken,  daß iech net wußt,  wos iech machen sullt vir Schrack. Dar Panther,  dä e settigs Viech war’sch,  machet nu of mier nei.  Mei Gelück war,  daß iech ’s Luder geleich bei dr Gorgel derwischet;  nu do ho iech’n geleich ne Gas ogedreht!”

„Nu esu wos!  Dos solt mer aah net denken!”  sahten alle.  Dann machet dr Mühlboß wetter.

„E annermol log iech in men Zelt un wollt schlofen.  Nab’n mier log ener vun meiner Kumpenie.  Nä dacht iech,  wos daar Karl für lange Haar hot,  dos is mer noch gar net esu aufgefall’n!  Iech wolt’n abn emol dra ziehe,  do fuhr dos Ding in de Höh.  Nu könnt ihr eich menn Schrack denken,  wie iech market,  daß dos e Löb war,  esu gruß wie e Kalb.  Iech wußt nischt annersch,  als miech draufzehaha;  un nu wergeten mier beeden mitenanner an Buden rim.  Zerletzt fuhl mer ei,  daß mei Tabaksbeitel drnabn log.  Dan hernamme un dan Löb nei in senn Maul schiebn war äs.  Geleich krieget ar vun dan Kraller¹) de Hust,  war weß wie gruß,  bis ar derstickt war!”

Dr ganze Tisch sperret Maul un Nos auf über dan Mordsboß.  Dar hulet Oden un machet wetter.  „E annermol,” saht ar,  „ging iech draußen virn Loger spaziern. Do war bei en Felsen e gruß Loch — ”, oder do fuhr ne der Weigeltschuster in de Red:  „Karl,” saht ar, „dos sog iech dir:  Wenn itze aus dan Loch e Baar rauskimmt, kriegst du e paar Schalln,  daß dir dr Nischel noch Afrika niberfliegt,  Lüngluder verfluchts!”

¹) Kreller (bekannte Tabaksorte)


bearbeitet von pks