Geschenksorgn      
          vun Rudolf Haas


     „Ach”,  stöhnt dr Tin net uhne Groll,
     „wüßt iech bluß,  wos iech schenken soll!”
     Da doß de rächte Frad kehrt ei,
     sollt’s schu drwaagn wos Orntlichs sei.

     Kollegn un Freindschaft griebeln miet,
     bis schließlich enn e Licht aufgieht:
     „Schenk doch mol zer D’rinnerung
     e schienes Bild vun eiern Gung”.

     Vun Künstlerhand gemolt,  dos war
     doch for dei Fraa ne rachte Ehr.”
     Aa Schwierigkaat när kam drzu:
     Waar brengt dan Wiedehopp zer Ruh?

     Un eb e Maaster siech aah fand,
     daar kurz vür’n Fast dos machen könnt?
     Dr Hecker Ernst doch hot e Herz,
     dr Opa haalt ne Still-Halt-Schmerz.

     Bepackt grod wie e Hannelsma
     tritt’r sei schwaares Amt nu a:

     Pfaar,  Fisch un Lob,  die läßt’r huppen,
     mit Arm un Baa schlenkern de Puppen,
     de Baustaa türme siech ze Hauf,
     is Gungel lacht un paßt gut auf.

     Waagn dan könnt’s stundenlang su gieh,
     dr Opa macht’s aah werklich schie.
     Un wieder is dr Klaane baff;
     da vun dr Diel huch schnelzt e Aff.

     Neigierig guckt daar in dr Höh
     un sucht dann adachtig nooch Flöh.
     E Satzel macht’r nu vun Tisch
     un huppt huhnackit of’n Fisch.

     Uschlüssig stieht de Sau erseht do,
     rutscht nort de Kissenbösching ro.
     E Porsche fatzt drzwischen rüm,
     rammelt wie olber alles üm.

     E Hubschrauber macht Krach un Wind
     bis’r endlich e Platzel find’t,
     wu ugestärt er landen ka.
     Gold waart is su e Opapa!

     Gespannt verfolgt dr Klaane fei
     e Stund lang brav die Teebserei.
     Is Alter grunzt,  miaut un bellt,
     bluß doß de Gugnd mol ruhig hält.

     Hot’s aah wie Urwald oft geklunge,
     is Bild vun Klenn,  dos war gelunge!
     Stolz weist dr Ernst sei Wark ne Ma,
     daar siech vür Frad kaum halten ka.

     Dr Opa haucht:  „Habt nischt drgegn,
     iech muß miech erscht mol bissel legn.”

Aus :  GLÜCKAUF,  anno 1990


bearbeitet von pks